San Ignacio is de belangrijkste stad in het Cayo-district van Belize. Het is een belangrijke toeristenpleister omdat je er in de buurt diverse oude Maya steden vindt. Ook ligt het vlak naast de grens bij Guatemala. Veel mensen die via land van Belize naar Guatemala reizen (of andersom) komen langs San Ignacio.
Hoe kom je er?
Vanuit Nederland is San Ignacio niet makkelijk te bereiken. Je moet eerst het vliegtuig nemen naar Belize City (vaak met een overstap) en vanaf daar twee bussen nemen. Je kunt ook op Cancun vliegen in Mexico en dan twee bussen nemen. In beide gevallen ben je 30 tot 33 uur onderweg.
Waar verblijf je?
Ik verbleef drie nachten bij Hotel Tropicool en betaalde € 39 (in 2019). Ik had een eigen kamer met gedeelde badkamer. Het was een fijne plek omdat het rustig was. Er verbleven niet heel veel mensen. En de mensen die er waren heb ik niet gehoord. Het enige nadeel aan deze plek is dat ze geen keuken hebben (wel een koelkast) en geen airco. Slapen ging een beetje moeilijk want het is warm in San Ignacio. Heel erg warm.
Wat is er te doen in San Ignacio?
In het dorp van San Ignacio zelf is niet zo heel veel te doen. Ik volgde een cursus chocolade maken, de Mayan way, en bezocht de leguanen opvang. Ook ging ik naar de Xunantunich ruïnes (vlak bij de grens) en boekte een tour naar de Actun Tunichil Muknal grot.
Bubble tea! Super lekker en van oorsprong Aziatisch.
Chocolade maken zoals de Maya’s
De populairste toko waar je een cursus “chocolade maken zoals de Maya’s” kunt volgen is AJAW Chocolate & Crafts. Maar daar ging ik niet heen. Ik ging naar Truly Mayan Chocolate, dat op loopafstand zat van mijn hotel.
Ik leerde in 2 uur hoe de Maya’s vroeger chocolade maakte. Van vrucht tot boon en eindproduct. Tijdens de cursus maakte we een chocoladereep van 80% cacao met choconibs. De Maya’s echter maakten geen repen, alleen drankjes.
Dit kopje is gemaakt van een kalebas. Hadden we dit soort producten maar gehouden in plaats van plastic.
Het proces
De Cacao vrucht
Het begint allemaal met de cacao vrucht die aan bomen groeit. De boer plukt de vrucht wanneer die rijp is en maakt ‘m open. Tegenwoordig doen ze dat met machete’s, vroeger gebruikten ze stenen. Wist je dat er 16 verschillende soorten cacao bomen zijn in Belize?
Fermentatie
De bonen worden uit de vrucht gehaald en vervolgens in een soort kas gelegd waar ze fermenteren. Hierbij zetten bacteriën en schimmels grondstoffen van de boon om in andere stoffen. Door warmte en vocht groeien de bacteriën en schimmels en maken ze enzymen aan. Dit zorgt ervoor dat de zuurgraad, smaak, geur, uiterlijk en houdbaarheid verandert.
De natte boon
Branden
Wanneer de boer het goed gedaan heeft zit er na het fermentatie proces nog maar 4% vocht in de cacao boon. De rest van het vocht krijgt men eruit door de boon te branden.
Ontvellen & eindproduct maken
Na het branden wordt het velletje van de boon afgehaald. Dit gebeurt in een machine die de bonen schudt en daarna met een ventilator de velletjes eraf blaast. Wat overblijft zijn kleine stukjes cacao boon. De maya’s gebruikten een grote stenen plak waar ze de bonen op fijnmaalden. Omdat er olie in de bonen zit wordt het geen poeder maar een vloeibare massa. Deze kun je mengen met suiker (bij Truly Mayan Chocolate maken ze hun eigen rietsuiker) en vervolgens gebruiken om repen van te maken. Of je mengt het met water en dan heb je een soort chocolade thee.
De gebrande, droge boon
Chocolade ‘grinden’, een intensief werkje
Het was een interessante cursus. Het deed me een beetje denken aan de koffie tour die ik heb gedaan in Colombia. De man die de tour gaf had zelf op een cacaobonen plantage gewerkt en wist dus alles van het totale proces. Je kon duidelijk zien dat hij een liefde had voor zijn vak. Ook zijn persoonlijke verhalen waren grappig. Hoe hij bijvoorbeeld een chocolade drank maakten voor zijn klasgenoten waar wodka in zat en hij de versie zonder aan de leraren gaf.
Een cursus chocolade maken zoals de Maya’s kost € 13,22 (in 2019).
Green Iguana Conservation
Bij het San Ignacio Resort Hotel vindt je het Green Iguana Conservation. Ze vangen hier leguanen op die gewond zijn geraakt én ze hebben een voortplantingsprogramma. Een tour duurt ongeveer een uur en je betaalt een kleine bijdrage van € 8.
Toen ik er was waren er geen andere deelnemers. Ik kreeg dus een privé tour. De medewerker wist veel te vertellen. De meeste leguanen in de opvang zijn aangereden of op een andere manier gewond geraakt. De meesten kunnen na herstel gelukkig weer uitgezet worden. Behalve Ziggy, die een botziekte heeft waardoor zijn ruggengraat in een zigzag groeit. Ze vermoeden dat hij de 30 (want zo oud kunnen ze worden) niet gaat halen.
Zigzag Ziggy
Bedreigd
De grootste leguaan in de opvang gaat voorlopig ook nergens heen. Dit mannetje gebruiken ze namelijk voor het voortplantingsprogramma. De groene leguaan is helaas een bedreigde diersoort in Belize. Mensen eten het vlees maar nog liever de eieren. Vrouwtjes leguanen worden gevangen, de eieren uit de buik gesneden en vervolgens eten ze die op. Het is dus illegaal maar mensen blijven het doen.
Oké, het is leuk geweest. Laat me nu maar weer los.
Iguana cuddles
Ik zou een bezoekje aan de Green Iguana Conservation zeker aanraden als je in San Ignacio bent. Je mag in de opvang rondlopen en de leguanen blaadjes voeren. En je mag er ook eentje (of een paar vasthouden). Weest niet bang, de beestjes vinden dat niet erg. De medewerker aaide een van de leguanen onder zijn keelzak en je kon duidelijk zien dat het beest daarvan genoot. Oogjes dicht en alles. En ook velletjes plukken schenen ze erg plezierig te vinden. Ik hield het grootste mannetje vast en die liet op een gegeven moment zelf weten dat hij er geen zin meer in had. Toen heb ik ‘m neergezet en liep hij rustig weg. Tijdens het voeren kwam één van de leguanen gezellig op me zitten. No problemo.
Move over Danaerys! There is a new Mother of Dragons in town.
Vers uit het ei. Bijzonder hoeveel deze beestjes op Dinosaurussen lijken niet?
Oh en als je er dan toch heen gaat, vergeet dan niet om een drankje te doen bij het gigantisch luxe hotel. Er hangen verschillende prachtige schilderijen die je echt even moet bewonderen.
Xunantunich ruïnes
In de buurt van San Ignacio vind je de Xunantunich ruïnes. Het gebied (wat je kunt zien) is niet zo groot maar als je dan toch in San Ignacio bent dan is dit zeker iets wat je niet mag overslaan.
Wie waren de Maya’s?
Voordat je verder leest is het misschien handig om eerst wat meer te weten te komen over de Maya’s. Ik schreef er een apart blog over.
Hier is een deel van de zijkant gerestaureerd. Het moeten afbeeldingen van goden voorstellen.
Xunantunich is een van de weinige plekken waar je ruïnes van de oude balspel traditie kunt bewonderen.
Stenen jonkvrouw
Xunantunich betekent stenen jonkvrouw. De legende gaat dat ergens aan het einde van de 18e eeuw een man aan het jagen was. In de buurt van de tempel zag hij een prachtige vrouw in een witte huipil (blouse). De vrouw zag er buitenaards/ hemels uit en stond in de stralen van de zon. De man schrok en rende terug naar het dorp waar hij het verhaal vertelde aan de priester. Toen ze terugkwamen konden ze de vrouw nergens meer vinden. Maar in de jaren erna hebben meerdere mensen geclaimd de stenen jonkvrouw te hebben gezien.
Hoe kom je er?
Je kunt een tour boeken maar het is veel goedkoper om zelf met de bus te gaan. Vanuit San Ignacio rijdt een paar keer per dag een bus naar Benque. Je betaalt 2 Belize Dollar (€ 0,87) en de rit duurt ongeveer 15 minuten. Laat wel de buschauffeur weten dat je naar Xunantunich wil. Je wordt afgezet langs de weg waar je een pont moet nemen naar de overkant (gratis). Vervolgens is het nog ongeveer een kilometer lopen naar de entree van het park. De weg gaat omhoog bereid je voor op een behoorlijke zweetaanval.
Het pontje, dat met de hand bediend wordt. Op de terugweg kreeg ik een lift. De man op de pont is een toerist uit Schotland die een tour had geboekt en in de auto zat. Hij bezocht Xunantunich voor het eerst 31 jaar geleden. Ik vroeg hem of er veel veranderd was waarop hij antwoordde “helemaal niks!”.
Actun Tunichil Muknal Cave Tour
Eigenlijk was dit de reden waarom ik een stop maakte in San Ignacio: de Actun Tunichil Muknal Cave. Een oude Maya grot waar men vroeger kwam om offers te brengen aan de goden.
Hoe kom je er?
Ik boekte een dag van tevoren een tour met MayaWalk en betaalde € 90,50 (in 2019). Mocht dit buiten je budget vallen dan kun je een goedkopere tour doen in Guatemala (mocht je daar toevallig heen gaan). Bij Semuc Champey schijnen ze cave tours aan te bieden voor de helft van de prijs. Voor mij lag dit echter niet op de route vandaar dat ik de tour in Belize heb gedaan. Je kunt deze grot overigens niet betreden zonder gids.
Hiken, klimmen en zwemmen
De tour was indrukwekkend. ’s Ochtends vroeg verzamelden we bij het kantoor van MayaWalk. Daarna reden we in een oude Amerikaanse schoolbus naar het begin van het park. Vervolgens moesten we nog zo’n 45 minuten lopen naar de grot. Dat route ging dwars door een rivier heen. Gelukkig zaten er geen krokodillen in. Denk ik…
Om bij de grot te komen moet je eerst een stukje zwemmen. Het is fijn als je een beetje een redelijke conditie hebt want er wordt veel geklommen, gezwommen en gelopen door water. Omdat wij de eerste groep waren die dag hadden we de grot helemaal voor onszelf. Dat was fantastisch. Het gaf echt het gevoel alsof we op één of andere expeditie waren. Later, op de terugweg, was het veel drukker.
De grot is scary en mooi tegelijkertijd. De bovenkant en zijkanten van de grot zijn bedekt met druipsteen creaties die glitteren wanneer je er met je zaklamp op schijnt. Onderweg heb ik een paar vage insecten gezien. Uiteraard leven er vleermuizen in de grot maar ook spinnen en schorpioenen. Gelukkig hebben we die niet gezien (maar zij ons wel waarschijnlijk).
Offers
De Maya’s kwamen naar de grot om offers te brengen aan hun goden. De offers bestonden uit potten met bijvoorbeeld mais erin. Toen een grote periode van droogte aanbrak werden uit wanhoop mensen geofferd. Eerst volwassen mannen, later zelfs kinderen en baby’s. Een aantal skeletten zijn teruggevonden.
Geen foto’s
Helaas heb ik van deze mooie tour geen foto’s. In 2013 liet namelijk een toerist zijn camera vallen op één van de schedels, die daardoor brak. En dat is niet het enige incident. In de grot zijn ook versplinterde botten te vinden omdat iemand er op is gaan staan. Daarom is besloten dat toeristen geen camera’s, mobieltjes of andere elektronische apparaten meer mogen meenemen. En bedankt!
Wil je foto’s zien van de grot? Google is your friend!
Voorbereiding
Voordat je deze tour boekt is het handig om te weten wat je allemaal mee moet nemen. Sommige backpackers boekten de tour via hun hostel en waren niet goed ingelicht.
- Kleding die nat mag worden. Het is niet toegestaan om te grot te betreden met alleen zwemkleding. Je moet dus een t-shirt aan en een short of (in mijn geval) lange legging.
- Schoenen die nat mogen worden. Gelukkig had ik mijn Nike gympen nog (wilde ik al weg doen in Panama) want je kunt deze tour niet doen op blote voeten of slippers. Als je geen geschikte schoenen hebt dan kun je ook gympen huren bij MayaWalk.
- Sokken. Er is een stuk waar je de grot niet in mag met schoenen. Het is prettiger om dan op sokken te lopen dan op blote voeten.
- Wees voorzichtig met zonnebrand en muggenspray. Ze hebben liever dat je dit zo min mogelijk gebruikt.
- Droge kleding voor na de tour
- Handdoek. Na afloop zijn er (koude) douches waar je gebruik van kunt maken.
- Een fles water (1 liter). Ze stoppen onderweg ook nog bij een winkeltje trouwens waar je water en snacks kunt kopen