De Tsaranoro Vallei ligt in het zuiden van Madagaskar, in de regio Andringitra. Het is een prachtig natuurgebied met hoge bergen, diepe valleien en groene bossen. De vallei is beroemd om de Tsaranoro-piek, die populair is bij bergbeklimmers vanwege de moeilijke klimroutes en het mooie uitzicht. Ook speelt de vallei een grote rol in de cultuur van de lokale bevolking, de Betsileo.
Hoe kom je er?
Volgens de routeplanner is het ongeveer 10 uur rijden van Antananarivo, de hoofdstad van Madagaskar, naar de Tsaranoro vallei. Maar ga er maar vanuit dat het langer duurt.
Ik maakte een reis door Madagaskar met een groep en ons startpunt was Ambalavao. Vanaf daar is het ongeveer 2 uur rijden naar de Tsaranoro vallei. We reden in een busje, maar vanwege de zeer slechte weg werd die de laatste kilometers omgeruild voor twee vrachtwagens.
Waar verblijf je?
We verbleven twee nachten bij kamp Tsarasoa. Ik moest de badkamer en wc delen met een medereiziger, maar we kregen dan wel gratis lunch en diner. Je kon kiezen uit kleine hutjes en een wat groter huisje. Ik koos voor de laatste.
In de hutjes was geen elektra. Je kon je telefoon alleen opladen bij de receptie. Dat was een beetje puzzelen, aangezien we met 20 personen waren.
Een leuke verrassing, zeemeermin beddengoed!
Ons gedeelte toilethuisje. Vooral ’s avonds spannend. En ja, er zat wel eens een dikke, vette spin.
Covid nasleep
Ik was in 2022 in Madagaskar en het land kampte toen nog met de nasleep van Covid. In de Tsaranoro Vallei waren twee hotels, maar eentje moest door Covid de deuren sluiten. Kamp Tsarasoa bleef over, maar had het moeilijk. Als beide hotels zouden sluiten dan kun je hier als toerist niet meer verblijven. Dat zou toch zonde zijn.
Pic Bobby
De Pic Bobby is met 2658 meter de tweede hoogste berg op Madagaskar. De berg is vernoemd naar een hond. Het verhaal gaat dat het beest ooit meeliep met een groep mensen die de berg wilden beklimmen. De officiële naam van de berg is echter Imarivolanitra, wat in de taal van Madagaskar “dicht bij de hemel” betekent.
Vanaf de top van de Pic Bobby kun je natuurlijk mooi uitkijken over Madagaskar. Ik had de berg graag beklommen, maar dat kon niet. De klim duurt ongeveer drie dagen en die tijd heb je niet als je met een groepsreis mee gaat.
Chameleon Mountain
De Pic Bobby was helaas geen optie, maar we konden wel naar de top van Chameleon Mountain lopen. Deze lijkt op een gigantische kameleon die op de grond ligt. Vandaar de naam.
De wandeling naar Chameleon Mountain is niet heel moeilijk, maar je loopt wel continue omhoog. Als je niet zo’n goede conditie hebt of wat ouder bent (65+) dan kan het zwaar zijn. Daarom ging ook niet iedereen mee.
Voor mij ging het allemaal te langzaam. Ik had liever wat sneller gelopen, maar de gidsen (drie jongens) bleven maar roepen “mora mora!”, wat langzamer betekent in het Malagassisch.
Onderweg zagen we nog een ringstaartmaki, een grote sprinkhaan en wat kikkers.
Regenboogmelkplantsprinkhaan
Deze sprinkhaan dankt zijn naam aan twee dingen:
- Zijn opvallende kleuren die doen denken aan een regenboog.
- Deze sprinkhaan kan de giftige stoffen van de melkplant eten zonder er ziek van te worden. De gifstoffen blijven achter in het lichaam en beschermen deze tegen roofdieren.
De sprinkhaan is niet giftig voor mensen. Alleen als je ‘m zou willen opeten misschien.
Oplurus
De Oplurus is een groep hagedissen die alleen op Madagaskar voorkomt. Ze zijn tussen de 20 en 35 cm groot en hebben een stevig lichaam met schubben en vaak donkere banden. Ze leven in droge gebieden, bossen en op rotsen. Overdag jagen ze op insecten en eten soms ook planten. Er zijn zes soorten, zoals de Madagaskar halsbandleguaan (Oplurus cuvieri). Ze lijken op Amerikaanse leguanen, maar zijn geen familie van elkaar. Oplurus komt alleen voor op Madagaskar.
Op de top van Chameleon mountain zagen we een hoop van deze hagedissen. We gaven ze wat water, waar ze allemaal op af kwamen.
Sacred Forest
Op de terugweg konden we nog een stop maken bij het Sacred Forest. Dit heilige bos wordt door de lokale bevolking gezien als een plaats waar de geesten van hun voorouders wonen. Er zijn tombes waar mensen begraven liggen. Elke keer als een familielid overlijdt wordt een Zebu (koe) geslacht en de kop bij de tombe neergelegd.
Een van de graven.
Er is ook een tombe waar de schedels liggen van mensen die geprobeerd hebben om een Zebu te stelen. Ze laten die schedels daar open en bloot liggen als waarschuwing.
Onderweg zagen we nog wat Ringstaartmaki’s.
Het uitzicht was echt prachtig.
Dorp
Er was een mogelijkheid om het dorp te bezoeken, waar je kunt zien hoe de gemeenschap leeft. Ik heb er echter voor gekozen om dit niet te doen. De kinderen vinden toeristen namelijk erg interessant en vragen de hele tijd naar je naam en of je geld voor ze hebt. Na een intense wandeling had ik daar niet zo’n zin in en wilde ik gewoon relaxen in mijn huisje.
Feest
Feesten zijn belangrijk voor de lokale gemeenschappen. Ze brengen mensen samen en versterken de banden. Op de laatste avond van ons verblijf in de Tsaranoro vallei was het ook feest. Het ging gepaard met veel muziek en dansen. Vooral de kinderen waren er erg goed in. En natuurlijk moesten wij ook meedoen. Ik gruwel altijd van dit soort dingen, maar het was eigenlijk best leuk. De mannen waren helemaal fanatiek en een aantal deden zelfs hun shirts uit. Lachen, gieren, brullen.