De Inca Trail, ook wel bekend als Camino Inka, is een wandelpad in Peru naar één van de nieuwe 7 wereldwonderen: Machu Picchu. Deze oude Inca stad werd in de 15e eeuw gebouwd door de Inca’s en is nooit gevonden door de Spanjaarden. Dat maakt het één van de best bewaarde en meest bezochte Inca ruïnes in Peru.
Hoe kom je er?
Zoals er meerdere wegen naar Rome leiden, zijn er ook meerdere paden die naar Machu Pichu gaan. Maar je moet altijd een tour boeken. Het is niet toegestaan om zelf naar Machu Picchu te hiken, zonder gids.
Als je per se de originele 4-daagse Inca Trail wilt lopen, zoals ik, dan moet je alles ruim van tevoren regelen.
Omdat er steeds meer toeristen naar Machu Picchu komen zijn er een aantal regels opgesteld:
- Per dag mogen er maximaal 500 mensen de Inca Trail lopen. Dit is inclusief 220 man personeel (porters en gidsen).
- Je mag Machu Picchu alleen betreden met een officiële gids.
- Je kunt Machu Picchu bezoeken van 06.00 uur tot 12.00 uur of van 12.00 uur tot 17.30 uur.
Per dag worden er dus slechts 280 toeristen toegelaten op de Inca Trail. Je kunt je voorstellen dat die plekken snel vol zitten. Daarom moet je minstens 6 maanden van tevoren boeken. En misschien nog eerder zelfs. Ik boekte in april 2018 en toen zat alles voor oktober al vol.
Alternatieve opties voor de Inca Trail
Geen zin om zover van tevoren te boeken? Er zijn alternatieve opties:
- De Salkentay trek is twee keer zo goedkoop en je hoeft niet ver van tevoren te reserveren. Deze trek is wel twee keer zo lang als de originele Inca Trail.
- Voor avonturiers is er een Jungle trek, die je een paar dagen van tevoren kunt boeken.
- Helemaal geen zin om te gaan hiken? Pak de trein van Ollantaytambo naar Aguas Calientes en ga vanaf daar met de bus naar Machu Picchu. Dit kun je allemaal zelf regelen. Je hoeft geen tour te boeken.
Wat kost de Inca Trail?
Prijzen lopen heel erg uiteen. De goedkoopste prijs ligt (in 2018) rond de € 550 en de duurste kan oplopen tot duizenden euro’s. Het ligt eraan waar je precies naar op zoekt bent. Meer betalen betekent vaak een betere gids en meer luxe.
Ik boekte de Inca Trail in 2018 via Peru Maravilla (dat inmiddels niet meer bestaat) en betaalde € 550 voor de vierdaagse Inca Trail met toegang tot Machu Picchu (oude berg) én Huayna Picchu (jonge berg).
Het geld maakte ik over via Western Union. Dat was tricky want als ze eenmaal het geld ophalen ben je het kwijt. Gelukkig was Peru Maravilla te vertrouwen.
Inclusief en exclusief
Bij het boeken van een tour moet je goed opletten wat inclusief is en wat niet. Peru Maravilla boekte de Inca Trail voor mij bij Qorianka Tours in Cusco. De dag van tevoren kreeg ik een briefing. Maar die bleek achteraf niet compleet.
Mij werd verteld dat het ontbijt de eerste dag en de lunch de laatste dag niet inbegrepen waren. That’s it. Dus naar aanleiding daarvan nam ik een bepaald bedrag mee. Ik had geen pinpas mee want die neem ik nooit mee als ik ga hiken.
Uiteindelijk bleek dat de volgende zaken niet inclusief waren:
- Slaapzak
- Fooi voor de porters
- Fooi voor de gids
- Bus van Machu Picchu naar Aguas Calientes (ofwel Machu Picchu dorp)
Ik wam er pas in Ollantaytambo (begin van de Inca Trail) achter dat slaapzakken niet inclusief waren. Gelukkig had ik al besloten om mijn eigen slaapzak mee te nemen (omdat ik vermoede dat het wel eens heel koud kon worden).
Ik had in totaal 80 soles mee waarvan ik al 20 soles moest uitgeven aan water. We zouden tijdens de trek water krijgen maar de eerste dag was dat niet mogelijk omdat ze gas moesten besparen. En dus moesten we betalen voor water.
Geldnood
De laatste avond werd er een fooien pot gemaakt voor de porters (mensen die de tenten dragen, eten maken, alles opbouwen en afbouwen). Ik kon maar 50 soles inleggen en dat was eigenlijk te weinig. Blijkbaar was er een standaard bedrag wat je aan fooi moest geven. Maar dat wist ik dus niet.
Ik voelde me enorm schuldig want die porters lopen de benen uit hun lijf elke dag met 25 kilo op hun rug (er worden geen ezels gebruikt op de Inca Trail omdat die het pad beschadigen met hun hoeven).
Nadat ik 50 soles had ingelegd voor de porters had ik geen geld meer. En toen kwam de fijne mededeling dat ik ook nog even 40 soles moest dokken voor de bus van Machu Picchu naar Aguas Calientes. Ja, hoe dan? Gelukkig zaten er twee Nederlanders in de groep waarvan er eentje me wel 60 soles wilde lenen. Ik wilde daarvan 20 soles gebruiken om de gids een fooi te geven maar na ons bezoek aan Machu Picchu was dat geld alweer op.
Grote rugzakken zijn niet toegestaan in Machu Picchu. Die moet je voor 5 soles (in 2018) achter laten bij de garderobe. Natuurlijk moest ik na een paar uur hiken ook nodig naar de wc. Dat is dan 2 soles por favor. Ik had zelf twee flessen water mee maar die waren binnen no-time op. Flesje water mevrouw? Dat is dan 6 soles.
Op de laatste dag zouden we gaan lunchen. Dat moest je zelf betalen. Gelukkig vond ik daar een oplossing voor. Je hoeft namelijk helemaal niet de bus te nemen van Machu Picchu naar Aguas Calientes. Je kunt ook gewoon naar beneden lopen. Duurt ongeveer een uurtje.
Daarmee bespaarde ik 40 soles en daarvan kon ik weer lunchen. Fooi voor de gids had ik toen niet meer. Maar een dag na de trail heb ik met hem afgesproken in Cusco en alsnog 30 soles gegeven.
Tip: neem genoeg geld mee!
Je hebt inmiddels de boodschap wel begrepen denk ik. Maar hierbij nog een keer: neem genoeg geld mee als je de Inca Trail gaat lopen.
Goedkoop versus kwaliteit
Ik betaalde € 550 voor de Inca Trail wat redelijk goedkoop is. De kwaliteit van de tour vond ik persoonlijk goed. De tenten en slaapmatjes waren goed, het eten was goed (véél) en de service van de porters en gidsen was prima.
We waren in totaal met 11 man (drie Nederlanders, een gezin van vijf mensen uit Ecuador en een man met zijn zoon en broer uit Lima). Er waren drie gidsen. Twee gidsen spraken Spaans en eentje matig Engels. Ik en de twee andere Nederlanders vormden een groep met de Engels sprekende gids, een man van 30 jaar oud.
Het was een beetje een vaag figuur en een stuntelaar. Hij vertelde ons (of eigenlijk meer mij) constant dat we goed moesten opletten waar we liepen. En dan gleed hij vervolgens zelf drie keer uit.
Op de derde dag waren we hem opeens kwijt. We stonden boven op een berg al een tijdje te wachten toen er opeens twee porters langs kwamen. Blijkbaar was de gids mij aan het zoeken en dacht hij dat ik ergens was achtergebleven. De porters moesten keihard lachen en zeiden dat we maar gewoon door moesten lopen ‘el es loco’ (hij spoort niet helemaal).
Ik vond het vooral irritant dat de gids mij een beetje als een klein kind behandelde. Constant zeggen dat ik moest opletten voor porters die langs kwamen, dat ik moest opletten waar ik liep. En als er ruïnes te zien waren waarvoor we een beetje moesten omlopen zei hij tegen mij ‘jij kan hier beter even blijven wachten’. Dat deed ik uiteraard niet.
Ondanks zijn irritante overbezorgdheid was de gids wel een aardige gast. Hij deed echt enorm zijn best en wist veel te vertellen over de ruïnes en de geschiedenis van de Inca’s. Het probleem was dat ik hem niet altijd goed kon verstaan. En hij snapte ook vaak onze vragen niet. Dan kreeg je een antwoord dat niks te maken had met de vraag.
Eigenlijk kon hij nét niet genoeg Engels en wist hij nét niet genoeg. Dat merkte je vooral als er een andere groep langs kwam met een gids die wél goed Engels sprak en veel meer uitlegde.
Goedkoop versus Fair
Als ik de Inca Trail over mocht doen dan zou ik misschien toch een duurdere tour boeken. Niet alle touroperators behandelen hun Porters namelijk goed.
Zo hoorde ik van de gids dat de fooien belangrijk zijn omdat de Porters het minst betaald krijgen. Terwijl ze het zwaarste werk doen!
Ik vroeg me af waarom ze dan niet gaan staken. Omdat het Quecha mensen zijn uit bergdropjes die vaak heel arm zijn. Porter zijn is zwaar werk maar betaalt wel het beste. Daarnaast komen er elk jaar mensen uit Venezuela op zoek naar werk. Dus als de Porters gaan staken, dan worden ze gewoon ingeruild voor goedkope, buitenlandse krachten.
Mijn Inca Trail ervaring
In vier dagen liep ik van Ollantaytambo naar Machu Picchu. Zo’n 45 kilometer. Hieronder vind je een uitgebreid verslag van dag tot dag.
Inca Trail – Dag 1
Rond 6 uur ’s ochtends moest ik bij Plaza de Armas in Cusco zijn. Daar stapte ik vervolgens in een busje samen met de andere deelnemers. Onderweg stopte we nog even voor ontbijt.
Pas rond 11 uur kwamen we aan bij het begin van de trek in Ollantaytambo. Vanaf daar zou het nog ongeveer drie uur hiken zijn naar de eerste camping.
De Patallaqta ruïne, die ik bijna had gemist omdat onze gids vond dat het beter was als ik niet mee zou gaan
Er zaten in totaal 11 mensen in onze groep maar we werden opgesplitst. Ik en de andere twee Nederlanders vormden een groep met de Engels sprekende gids. De rest van de mensen vormden een groep met de Spaanse gidsen.
Al vanaf dag 1 werd duidelijk dat er een groot verschil was tussen de groepen. Onze groep was véél sneller. Toen we bij de camping aankwamen moesten we drie uur wachten op de anderen.
Was de andere groep zo langzaam of wij zo snel? Ik denk een combinatie van beide. De andere groep bestond uit een groot aantal oudere personen die duidelijk moeite hadden. Mijn groep bestond uit twee jongens van 23 jaar oud. Ze waren heel lang, dun en snel. Ik zou zeggen dat mijn conditie redelijk was maar ik kon ze met moeite bijhouden.
De eerste dag ging redelijk snel voorbij. Na het eten ging iedereen naar bed. De tenten waren al opgezet door de porters. Omdat er maar twee vrouwen in de groep zaten had ik een tent voor mezelf (de andere vrouw sliep namelijk met haar man in een tent).
Er werd me wel gevraagd of ik mijn tent met één van de kinderen (allemaal jongens) wilde delen. Dat vond ik persoonlijk best wel raar en ik heb dan ook nee gezegd.
Inca Trail – Dag 2
Dit was voor mij (en ik denk iedereen in de groep) de moeilijkste dag. We moesten veel klimmen en afdalen. Ik had op dat moment last van mijn knie maar gelukkig een brace mee. Ik weet niet of ik het zonder had gered.
Het vervelendste was het weer. Omdat je intensief bezig bent krijg je het warm, je gaat zweten. Dus de jas gaat uit. Maar dan gaat het regenen. Jas weer aan. Na tien minuten houdt het op met regenen. Jas weer uit. En zo ging dat de hele dag een beetje door.
Ook deze dag waren we weer veel sneller dan de andere groep. We moesten drie uur wachten tot we konden gaan lunchen. Ik kan je vertellen, drie uur wachten op de top van een berg terwijl je kleren zeiknat zijn van het zweet is niet tof. Team NL was compleet verkleumd toen de rest eindelijk aankwam.
Eindelijk boven aangekomen!
Sayaqmarka ruïne, dit was waarschijnlijk een tempel, er woonden geen mensen.
Qonchamarka ruïne.
Eten met de groep.
Inca Trail – Dag 3
Dit was voor mij de leukste dag. Omdat de kinderen/ jonge mensen in de andere groep ook redelijk snel bleken te zijn voegden we ons samen met hun. En omdat we zo snel waren konden we deze dag allemaal Inca ruïnes bekijken die we onderweg tegen kwamen.
Het was een beetje mistig maar elke keer als we bij een ruïne aankwamen leek de mist net weg te trekken. We hadden echt mazzel. We hoefden deze dag ook niet heel veel te klimmen of te dalen dus het wandelen ging vrij goed.
Phuyupatamarka, behoorlijk indrukwekkend.
De Intipata ruïne.
Net op tijd voor een kort bezoek aan Winay Wayna.
Inca Trail – Dag 4
De laatste dag loop je via de Sun Gate naar Machu Picchu. Er is een controle post waar alle groepen (en dat zijn er nogal wat) doorheen moeten. Je wilt daarom zo vroeg mogelijk vertrekken. Om 4 uur ’s ochtends stond er al een porter bij mijn tent te schreeuwen “HOLA SENORIIIIITAAAA”.
Om heel eerlijk te zijn snap ik niet waarom we al om 4 uur op waren want de checkpoint opende pas om half zes!
Ik voelde me als een opgejaagd schaap in een kudde. Iedereen leek haast te hebben. Bij de Sun Gate heb ik geen foto genomen omdat het zo ontzettend druk was. Iedereen wilde een selfie.
Dit was vlak na de zonnepoort, op de achtergrond rechts ligt Machu Picchu.
Machu Picchu
Toen we eindelijk Machu Picchu bereikten was ik even sprakeloos. Dit moet je toch echt wel één keer in je leven gezien hebben. Ik snap totaal waarom dit één van de zeven wereldwonderen is. Prachtig!
En we hadden weer mazzel want de zon scheen. De dag ervoor was het nog regenachtig en mistig.
We maakten een shitload aan foto’s en begaven ons daarna naar de ingang. Na het afgeven van onze rugtassen liepen we langs de controle post. Vergeet vooral niet je paspoort mee te nemen want zonder kom je er niet in.
Machu Picchu in het kort
In 1911 werd Machu Picchu gevonden door de archeoloog Hiram Bingham. De stad is waarschijnlijk goed bewaard gebleven omdat de Spanjaarden het nooit gevonden hebben.
Machu Picchu is in de 15e eeuw gebouwd door de Inca’s in opdracht van keizers Parachutec Inca Yupanqui en Tupac Inca Yupanqui. Het was waarschijnlijk een bestuursstad maar ook een religieus centrum. Zo had de stad een klooster gewijd aan de zonnegod Inti. Dit klooster werd gerund door vrouwen ofwel de ‘zonnemaagden’. Het schijnt dat de bevolking van Machu Picchu daarom uit 80% vrouw bestond.
Toen de Spanjaarden kwamen namen ze Europese ziektes met zich mee waaraan de Inca’s dood gingen. Men denkt dat de stad daarom rond de 16e eeuw werd verlaten. Na ongeveer 200 jaar kwam er een einde aan het Koninkrijk van de Inca’s.
Toen Machu Picchu ontdekt werd zijn veel kunstobjecten meegenomen naar Amerika. Deze zijn tot op heden niet terug gebracht naar Peru.
Huayna Picchu
Na een uurtje te hebben rondgelopen tussen de ruïnes was het tijd om naar Huayna Picchu te gaan (je moet hier een apart ticket voor kopen). Vanaf deze ‘jonge berg’ kun je mooi uitkijken op Machu Picchu.
Maar je moet er wel wat voor over hebben. De klim naar boven is niet makkelijk. De trappen zijn erg stijl en smal.
Je moet je inschrijven bij de controlepost en krijgt 1 uur om omhoog te klimmen en 1 uur om terug te komen. Het lukte me om binnen 35 minuten de top te bereiken (hijgend). En binnen 35 minuten was ik weer beneden.
Omdat ik tijd over had kon ik nog even snel naar de andere berg lopen, Huchu’YPiccu. Vanaf hier heb je weer mooi uitzicht op Machu Picchu én Huayna Picchu.
Lunch in Aguas Calientes ofwel Machu Picchu dorp
Na Huayna Picchu vond ik het wel mooi geweest. Het was ook bijna 12 uur ’s middags en dus tijd om te vertrekken. Ik haalde mijn backpack op en besloot naar het dorpje Aguas Calientes te hiken in plaats van met de bus te gaan.
Aguas Calientes noemen ze ook wel Machu Picchu dorp en om heel eerlijk te zijn vond ik er niet echt veel aan. Het is mega toeristisch. Je hebt er voornamelijk restaurants en winkeltjes. That’s it.
De rest van de groep was al aan het eten bij Pizzeria ‘La Retama del Che’ (niet iedereen had kaartjes voor Huayna Picchu en ging dus eerder weg). Omdat ik de bus niet had genomen kon ik mooi 40 soles spenderen aan een pizza.
Terug naar Cusco met Inca Rail & taxi
De terugreis naar Cusco was niet helemaal goed geregeld. Ik had een treinticket voor het traject Machu Picchu – Ollantaytambo. Mijn vertrektijd was 19.00 uur terwijl de anderen al eerder vertrokken, om 18.20 uur. Ik vroeg aan mijn wazige gids of er dan wel een busje voor me klaar stond om me terug te brengen naar Cusco. Volgens hem was dat het geval,
Om 19.00 uur stapte ik op de trein (dat was in ieder geval goed geregeld). De rit naar Ollantaytambo duurde ongeveer anderhalf uur. Toen ik aankwam op het station bleek mijn vermoeden te kloppen. Er stond niemand op me te wachten.
Terwijl ik op zoek ging naar een collectivo werd ik aangesproken door een taxi chauffeur. Voor 20 soles wilde hij me wel naar Cusco brengen. Omdat ik moe was ging ik akkoord (20 soles is eigenlijk 5 soles teveel). Er zaten al twee Duitse dames in de auto en ik stapte snel in.
De rit van Ollantaytambo naar Cusco duurde nog zeker anderhalf uur. Ik was eigenlijk wel blij dat ik een taxi had genomen want het zat veel comfortabeler dan een collectivo en een taxi stopt niet overal.
Rond half elf was ik eindelijk bij het appartement. Ik rende snel naar boven om geld te halen en daarna kon ik eindelijk uitrusten.
Eindoordeel Inca Trail & Machu Picchu
De Inca Trail lopen en Machu Picchu bezoeken was fantastisch. Ik weet niet of ik de Inca Trail nog een keer zou doen omdat je heel erg afhankelijk bent van de mensen waarmee je in de groep zit (elke dag drie uur lang koukleumen omdat je op anderen moet wachten is echt niet leuk). Maar ik ben wel blij dát ik het gedaan heb. Het is een hele mooi route en een bijzondere ervaring.
Als ik het opnieuw mocht doen dan zou ik waarschijnlijk wel ergens anders boeken en iets meer betalen.