Banos de Agua Santa is een klein, toeristisch stadje in Ecuador. Het staat ook wel bekend als ‘de toegang naar de Amazone’ omdat je vanuit Banos makkelijk de Amazone kunt bezoeken. Het is daarnaast de perfecte plek om outdoor sporten zoals raften en canyoning uit te proberen.
Hoe kom je er?
Vanuit Nederland vlieg je naar Quito en vanaf daar neem je de bus naar Banos.
Van Quilotoa naar Banos
Ik was in Quilotoa en reed met de Ecuador Hop bus naar Banos.
Waar verblijf je?
Ik verbleef zes nachten bij Hostel Princesa Maria. Een rustig hostel dat net buiten het drukke centrum ligt. De eigenaren zijn enorm aardig en behulpzaam. Ze kunnen tours voor je boeken voor een redelijke prijs en je kunt er je was laten doen (1,50 dollar per kilo). Ook is er een keuken aanwezig.
Ik had kamer voor mezelf met eigen badkamer en betaalde 20 dollar per nacht. Voor 1 persoon is dat best veel maar het was het waard.
Wat is er te doen?
In het stadje is niet zo heel veel te doen. Er zijn twee pleinen, een kerk en je kunt hier en daar wat streetart spotten.
Typisch Ecuadoraans snoep.
Populair drankje gemaakt van suikerriet.
Hotsprings
Er zijn een aantal hotsprings te vinden in Banos. De Termas de la Virgin vind je aan de rand van de stad, vlak naast een waterval. Het is ongeveer 5 minuten lopen en je betaalt maar 2 dollar per persoon (in 2019).
Wil je meer weten over de andere hotsprings in Banos? Check dan het blog van Ecuadorabroad.
Ruta de las Cascadas
De Ruta de las Cascadas (route van de watervallen) is een weg van 60 kilometer die langs allemaal watervallen loopt. Vandaar ook de naam.
Een aantal van de watervallen kun je wandelend bereiken en van dichtbij bekijken. Andere zijn vanuit de lucht te bewonderen via zipline.
Tour, auto of fiets?
Als je een huurauto hebt kun je de route met de auto rijden. Je kunt ook een tour boeken maar de leukste en goedkoopste manier is mountainbiken.
Voor 5 dollar huur je een mountainbike bij één van de reisbureaus in de stad. Je krijgt een helm mee en een slot. Check voordat je vertrekt wel goed je fiets (vooral de remmen). Mijn mountainbike was in orde maar de versnelling deed wel af en toe raar.
De route loopt voornamelijk naar beneden dus het kost je minimale moeite.
Waterval del Silencio & Chamanapamba
De eerste watervallen op de route zijn del Silencia (die overigens niet heel stil is) en Chamanapamba.
De hike naar de Silencio waterval was een klein beetje tricky. Het had de dag ervoor net heel erg geregend (eigenlijk regent het bijna elke dag in Banos) en daardoor was het pad nogal glibberig. Maar ik heb het gered.
Een indrukwekkende waterval waar het water heel hard vanaf stroomt. Waarschuwing: als je een canyoning tour boekt dan moet je hier vanaf!
Waterval Ulba
Vlakbij de del Silencio waterval vind je de Ulba waterval. Ook zeer indrukwekkend.
Rio Pastaza dam
Na het bezoek aan de eerste watervallen ga je een brug over. Aan de linkerkant heb je uitzicht op een gigantische dam genaamd Represa Agoyan.
Waterval Agollan
Na de dam kom je bij de volgende waterval: Agollan. Hier heb je de eerste optie om de kloof over te steken via zipline. Ik heb er niet al te veel over nagedacht en ben meteen in het gammele bakje gestapt. Ik vond het behoorlijk eng en besloot dat dit de eerste en laatste keer was.
Ik betaalde 2 dollar voor de overgang (in 2019).
Waterval El manto de la Novia
Na de zipline ervaring bij Agollan fietste ik verder naar de El manto de la Novia waterval (bruidssluier). Ondertussen genoot ik van het uitzicht.
Bij de bruidssluier waterval kun je ook weer met een karretje naar de overkant. Maar dat deed ik dus niet. In plaats van daarvan besloot ik om naar beneden te hiken. Via een hangbrug kun je namelijk dichterbij de waterval komen. Vergeet niet een regenjas of poncho mee te nemen want je wordt zeiknat.
Waterval Pailón del Diablo
De duivelswaterval is voor vele mountainbikers de laatste halte. Dit is de grootste waterval van de Ruta de Cascadas. En of het nou regent of niet, hier wordt je gegarandeerd nat.
Er zijn twee ingangen naar deze waterval. De eerste is de nieuwe ingang. Je betaalt 2 dollar (in 2019) en via een lange trap loop je langs de waterval naar beneden.
Vervolgens kun je de waterval, via ingang 2, bewonderen van de andere kant. Ook hier moet je weer betalen (3 dollar in 2019). Deze ingang is iets uitdagender. Je kunt achter de waterval komen maar daarvoor moet je wel door een gang kruipen langs de rotswand. Niet geschikt voor mensen met claustrofobie.
Als je beide kanten wilt bezoeken ben je ongeveer een uurtje bezig (ligt eraan hoe snel je loopt).
Na het bezoek aan de duivelswaterval kun je verder fietsen naar de Cascada Encanto del Rocio de Machay of terug gaan naar Banos.
Terug naar Banos
Gelukkig hoef je als je terug wilt naar Banos niet helemaal 60 kilometer berg op te fietsen. Bij de duivelswaterval staan vrachtwagens klaar die je voor 2,5 dollar met fiets en al terugbrengen. Het enige nadeel is dat ze pas vertrekken als ze vol zitten (bij 6 personen).
Raften
Banos is de ideale plek voor het uitproberen van outdoorsporten, zoals raften en canyoning. Ik boekte het raften via mijn hostel voor 20 dollar, inclusief lunch (in 2019).
Voorbereiding
Ik werd netjes opgehaald bij mijn hostel en daarna gingen we naar het reisbureau om schoenen, wetsuits en helmen te passen.
Vervolgens reden we naar de rivier waar we in teams verdeeld werden en een korte introductie kregen.
Leuke ervaring
Ik was in het begin best nerveus. Want wat als je uit de boot valt? Er is wel iemand aanwezig in een kajak die kan helpen maar toch. Het leek me best eng.
Gelukkig ben ik niet uit de boot gevallen en viel het allemaal wel mee. Ik had het eigenlijk véél heftiger verwacht. Bij raften heb je vijf niveaus. Niveau 1 is rustig en niveau 5 echt wild. Toen ik in Banos ging raften was het niveau 2, af en toe 3. Maar het kan ook zo maar 4 worden. Het ligt een beetje aan het weer.
Af en toe ging het er best wel wild aan toe en moesten we flink door peddelen.
Veiligheid
Onze boot is niet omgeslagen en er vielen ook geen mensen overboord. Maar dat ligt een beetje aan de gids denk ik. Een van de andere boten had een behoorlijk arrogante gids die overal een wedstrijdje van probeerde te maken. Op een gegeven moment lag de helft van zijn ‘crew’ in het water. We vroegen ons af ‘hoe dan!?’ aangezien het water super kalm was op dat moment. Maar al snel begrepen we dat het door de gids kwam.
Later kwam de boot van de arrogante gids vast te zitten op een gigantische rots. We vonden het in eerste instantie heel grappig. Maar toen we de gespannen gezichten zag van de mensen in de boot stopten we met lachen. Dit was duidelijk niet de bedoeling en geen grap.
Gelukkig lukte het om de boot van de rots af te krijgen. Maar ik was blij dat ik er niet inzat. Veiligheid stond die dag blijkbaar niet op de agenda van de arrogante gids.
Canyoning
Canyoning (van een waterval afdalen) is een andere sport die je als beginner perfect kunt uitproberen in Banos.
Via mijn hostel boekte ik de trip voor 20 dollar.
Voorbereiding
Ik werd opgehaald met een busje. We reden naar het reisbureau en daar kreeg ik een wetsuit en helm. Ze hadden helaas geen schoenen in mijn maat dus hield ik mijn eigen gympen aan.
Daarna reden we naar de Chamanapamba waterval waar we vanaf zouden klimmen. We kregen een korte introductie van onze 25-jarige gids die in eerste instantie niet erg serieus overkwam. Hij was voornamelijk bezig met naar zichzelf kijken in de spiegel.
En actie!
Uiteindelijk bleek de gids toch best serieus en dat was fijn want man wat was ik nerveus! Vooral toen ik in de groep voor ons iemand naar beneden zag vallen.
Gelukkig ging het bij onze groep goed. Niemand gleed uit en niemand viel. Het minst leuke van de hele ervaring was eigenlijk het ijskoude water. Voor de rest was het een supertoffe ervaring.
Leuk voor een eerste keer
De tour had van mij veel langer mogen duren. We zijn eigenlijk maar 2 watervallen afgedaald en ik had verwacht dat we er misschien wel 8 zouden doen.
Heel uitdagend was deze ervaring dus niet maar ik denk dat het voor een eerste keer (en maar 20 dollar) ok was.
Paragliden
In Banos ging ik voor de tweede keer in mijn leven paragliden en dat was een totáál andere ervaring dan mijn eerste keer in Colombia.
Voorbereiding
Ik regelde alles via mijn hostel en betaalde 60 dollar. Bij het kantoortje van de organisatie kregen we (ik en twee andere dames) een korte uitleg. In Colombia kreeg ik helemaal geen uitleg dus ik was redelijk verbaasd.
Daarna vertrokken we naar de plek waar we zouden gaan ‘gliden’. Zo’n 45 minuten rijden van Banos.
Wachten, wachten en nog eens wachten
We konden niet meteen gaan paragliden want de wind was op dat moment te sterk. Dus we moesten wachten. En wachten. En nog eens wachten. Na drie uur in de auto te hebben gezeten besloot de piloot dat het tijd was om de lucht in te gaan. Ik had het eigenlijk al opgegeven omdat de wind nog sterker was gaan waaien (zo leek het).
Eindelijk de lucht in
Toen de piloot vroeg wie als eerste wilde gaf niemand antwoord. Er was net een andere piloot opgestegen en het zag er zó ongecontroleerd uit. We waren alle drie bang.
Uiteindelijk besloot één van de andere dames om de lucht in te gaan. Toen zij veilig terugkeerde durfde ik het ook aan. Het opstijgen ging de eerste keer niet goed, ik kwam met een smak op de grond terecht. De tweede keer ging het gelukkig wel goed.
Kort in de lucht
Helaas viel de ‘vlucht’ een beetje tegen. We hadden zo lang gewacht dat de zon al bijna weg was. Het was heel koud en het waaide enorm hard. Foto’s maken ging bijna niet omdat mijn handen zo koud waren.
Op de weg terug naar Banos vertelde de piloot me dat ze normaliter met dit weer niet vliegen. En dat we dus geluk hadden gehad. Ik dacht “dat ligt eraan wat je verstaat onder geluk”. Volgens hem is het weer niet altijd zo in Banos. Het kwam door de overgang van de seizoenen.
Uiteindelijk was het toch wel een leuke ervaring. Het uitzicht was mooi en het was ook niet erg duur.
Tip: als je gaat paragliden vergeet dan niet om een warme jas mee te nemen. Ook als het overdag heel warm is. Kans is groot dat je pas ’s avonds kunt gaan paragliden en dan is het koud.
Filmpje paragliden in Banos
Hike naar Casa del Arbol
Casa del Arbol (boomhuis) is denk ik de meest toeristische plek in Banos. Hier kun je namelijk schommelen boven de afgrond. Of zo lijkt het in ieder geval als je een foto maakt. Leuk plaatje voor Instagram. Origineel? Nee. Maar toch leuk.
Hoe kom je er?
Het boomhuis ligt boven op een berg. Je kunt vanuit Banos de bus pakken (kaartje kost 1 dollar) of gaan wandelen.
Ik koos voor de tweede optie. Het pad start achter de begraafplaats. Het is een vrij intensieve hike want je loopt 2 uur lang omhoog. Maar het uitzicht is prachtig en zeker de moeite waard.
Zwaan op de weg.
Helaas raakte ik op een gegeven moment een beetje verdwaald (GPS werkte niet). Ik besloot om maar gewoon de asfalt weg (die de bus ook neemt) te volgen. Onderweg kwam ik een dame uit Spanje tegen. We besloten om samen verder te gaan want dan konden we ook mooi een foto nemen van elkaar.
Toegang tot het boomhuis en de schommels kost 1 dollar (in 2019). We hadden net een foto gemaakt toen het enorm begon te regenen. That’s Banos for ya. Het ene moment schijnt de zon, vijf minuten later regent het en weer 30 minuten later schijnt de zon.
Terug naar Banos
We namen de bus terug naar Banos en namen daar afscheid van elkaar.
Let op: de bus terug rijdt om de twee uur. Bij het boomhuis kun je de tijden checken.
Hiken naar de Tungurahua vulkaan
De laatste dag in Banos besloot ik om te gaan hiken naar de Tungurahua vulkaan. Of, nou ja een uitzichtpunt. De vulkaan kun je alleen beklimmen met een gids.
Blaffende honden bijten niet
Ik had de hike van Wikilocs geplukt en het zou in totaal 5 uur duren. De hike start in Banos. Je volgt een lange, steile en vrij saaie weg omhoog. Onderweg kwam ik een aantal honden tegen. Sommige waren vrij agressief. Ik hield mijn handen in mijn zakken en liep rustig door. Ik had wel een paar stenen bij me voor het geval ze me wilden bijten. Maar dat gebeurde gelukkig niet.
Amiga
Na ongeveer 1,5 uur hiken voelde ik opeens iets aan mijn hand. Het bleek een hond te zijn. Ik schrok me rot. Gelukkig was het een vriendelijke hond. Ze ging op haar achterpoten staan met met haar voorpoten tegen me aan. Ik gaf haar een aai over de bol “hola amiga!” Daarna liep ik verder. En zij liep met me mee.
Ik had verwacht dat ze na 30 minuten wel zou afhaken maar nee. Deze hond heeft de hele hike met me meegelopen. Helemaal terug naar Banos.
Amiga.
Verdwaald
Onderweg zag ik dat ze vrij bang was voor andere honden. Ze liet ze ook niet aan haar kont snuffelen (wat ze meestal doen). Ze hield haar staart ervoor en als ze dan wilden snuffelen werd ze boos. Op een gegeven moment kwamen we twee honden tegen die hard blaffend op haar af kwamen. Ze rende weg. Ik vond het zielig maar ja, wat moest ik doen? Ik heb geen ervaring met honden en ik ga er zeker niet tussen springen.
Maar na vijf minuten kwam ze opeens weer aangerend. Ze had de keffertjes afgeschud.
Toen we in Banos kwamen was ze helemaal de weg kwijt. Er lopen veel zwerfhonden rond en het is er druk. Op een gegeven moment was ik haar kwijt. Ik besloot om wat hondenvoer te kopen en ging haar zoeken.
Gelukkig vond ik haar terug. Veel honger had ze niet. Ik had het vermoeden dat Amiga een huishond was. Dit omdat ze overduidelijk de drukte van de straat niet gewend was. Ze zag er verder heel goed uit. Niet vies, kort geknipte nagels. Iemand zou haar toch moeten missen?
Het uitzicht tijdens de hike was mooi maar ik was meer met de hond bezig.
Hulp & afscheid
Uiteindelijk heb ik bij het hostel hulp gevraagd. Aan de overkant zat een radiostation en de vrouw die daar werkte wilde wel helpen. Samen met haar baas zouden ze haar foto op een Facebook groep zetten voor vermiste honden. En als er niemand zou reageren zouden ze kijken of ze een baasje voor haar konden vinden. Maar dat zou moeilijk worden aangezien mensen normaliter alleen puppy’s willen.
Ik heb haar achtergelaten bij het radiostation en afscheid genomen. Het viel me zwaar. Kun je een band opbouwen met een hond die je net een paar uur kent? Het antwoord is ja.
Een paar dagen later (toen ik allang vertrokken was) heb ik een e-mail gestuurd naar de eigenaar van het hostel voor een update. En guess what? Ze hebben haar baasje gevonden! Ik was zo blij toen ik dat las. Eind goed, al goed.