Parque Nacional Torres del Paine is een natuurpark in het zuiden van Chili. Het ligt op zo’n 112 kilometer van Puerto Natales en is een walhalla voor wandelaars. Elk jaar ontvangt het park zo’n 115 duizend bezoekers. Torres del Paine heeft een oppervlakte van 2400 vierkante meter en staat sinds 1978 op de UNESCO Werelderfgoedlijst.
Wat is er te doen in Torres del Paine NP?
Hiken! Je kunt kiezen uit verschillende routes. De W-trek, die ongeveer 4 tot 5 dagen duurt is het populairst. Diehards gaan voor de O-trek waarbij je ook de ‘achterkant’ van het park verkent. Deze hike duurt ongeveer 8 tot 10 dagen. Voor nóg meer uitdaging kun je de Q-trek kiezen. Dit is de O-trek met een staartje.
Geen zin in een hike van meedere dagen? Je kunt ook daghikes doen in Torres del Paine. De populairste is de hike van hotel/ camping Las Torres naar Base Las Torres.
Naast de bekende W en O-treks zijn er genoeg andere hikes die je kunt doen. Het ligt eraan waar je precies naar op zoek bent.
Hoe kom je in het park?
De meeste bezoekers reizen eerst naar Puerto Natales. Vanaf daar kun je een bus pakken naar Torres del Paine National Park.
Waar start de W of O hike?
In dit blog vind je informatie over de W en O hike.
Er zijn twee plekken waar je kunt starten: camping/ hotel Las Torres of camping/ refugio Paine Grande. Als je begint bij Paine Grande dan pak je eerst de bus naar Pudeto. Daarna vaar je met een catamaran het Pehoe meer over.
Wat is de beste periode om te gaan hiken?
Zomer (december t/m februari)
In de zomer is het warm en druk in Torres del Paine. Het zonnetje schijnt maar er valt ook regelmatig een bui. Daarnaast kan het hard waaien in deze periode.
De O-trek kun je zelfstandig doen vanaf december. Als je in November al wilt gaan hiken moet je een gids inhuren.
Herst (maart t/m april)
In de herfst is het rustiger in Torres del Paine. Het waait niet zo erg en de bomen krijgen een rode kleur wat er prachtig uitziet. In de herfst regent het wel erg veel.
Winter (mei t/m augustus)
In de winter is het park gesloten.
Lente (september t/m november)
De lente is een goede periode om te gaan hiken in Torres del Paine. Er valt weinig regen en het is nog niet zo druk in het park. Wel is het dit (na de winter) de koudste periode. Vergeet dus niet om warme (thermo) kleding mee te nemen als je in deze periode gaat hiken.
Reserveer op tijd campings!
Als je de W of O-trek wilt lopen in Torres del Paine dan begint de voorbereiding al maanden van tevoren. Je moet namelijk alle camping plekken geregeld hebben voordat je gaat wandelen. Geen camping reservering = niet hiken.
Omdat hiken in Torres del Paine elk jaar populairder wordt raken de campings ook steeds sneller vol. Ik heb zodra het mogelijk was (zes maanden van tevoren!) mijn camping plekken online gereserveerd.
Je moet goed van tevoren bedenken hoe je wilt gaan lopen. Hoe lang ga je ergens blijven? Hoeveel dagen wil je erover doen? En dan maar hopen dat je niet vlak van tevoren ziek wordt…
Er zijn drie organisaties die de campingplekken beheren: CONAF (de officiële beheerder van parken in Chili), Vertice en Fantastico Sur. Via hun websites kun je camping plekken reserveren.
In 2018 was het nog een heel gedoe om online te reserveren (die van CONAF is nog steeds alleen in het Spaans). Maar de websites (vooral van Vertice en Fantastico Sur) worden elk jaar beter. En dat maakt het maken van een reservering weer makkelijker. In 2018 kon je vanaf juli een reservering maken voor de campings. Ik weet niet of dat nog steeds zo is of dat je nu eerder kunt reserveren.
Campings reserveren via Vertice
Campings reserveren via Fantastico Sur
Reserveren lukt niet?
Lukt het niet om via de website (de gewenste data) te reserveren? Dan raad ik je aan om contact op te nemen. Op de websites van CONAF, Vertice en Fantastico Sur staat een e-mail adres vermeld bij ‘contact’. Ik heb zelf ook meerdere malen contact met ze gehad per e-mail omdat het online niet lukte.
Camping of glamping?
Wel hiken maar geen zin om een tent mee te slepen? No problemo. Naast een ‘kale’ campingplek kun je namelijk ook een plek reserveren met tent en slaapmatjes.
Het is daarnaast mogelijk om maaltijden te reserveren. Bijvoorbeeld ontbijt of avondeten. Bijna elke camping heeft een restaurant waar je kunt eten of snacks kunt kopen. Ik heb hier zelf ook een paar keer gebruik van gemaakt.
En voor de luxepoezen is het bij sommige campings zelfs mogelijk om een huisje met bed te huren!
Alleen de gratis CONAF campings (Italiano en Paso) zijn basic. Hier zijn bijna geen faciliteiten. Als je geen eigen tent hebt kun je hier dus niet verblijven.
Handig om te weten!
Hieronder wat extra informatie die handig kan zijn als je gaat hiken in Torres del Paine.
De O-trek loop je tegen de klok in
De O-trek mag je alleen tegen de klok in hiken (in 2019). Ga je de W-trek doen? Dan mag je beide kanten op wandelen.
Bij Camping Chileno kun je niet zelf koken
Want je mag er geen vuur gebruiken. Je kunt wel een beker met gekookt water krijgen maar that’s it. Verblijf je bij Chileno dan zul je eten moeten kopen in het restaurant.
CONAF campings zijn gratis!
Het online systeem van CONAF is een beetje vaag. Bij het reserveren van campingplekken bij Italiano en Paso moest ik betalen. Maar dat bleek achteraf voor toegang van het park te zijn. De campings zijn gratis.
Als je per ongeluk dubbel de entree hebt betaald dan heb je pech. Want geld terugstorten doen ze niet. Ze kunnen het alleen cash teruggeven maar dan moet je eerst allemaal bonnetjes naar ze mailen. Tegen de tijd dat ze alles verwerkt hebben ben je een maand verder en allang niet meer in Puerto Natales.
Ga voor meer informatie naar Erratic Rock
Mocht je op zoek zijn naar meer informatie dan is Erratic Rock de place to be. Hier geven ze (in 2019) elke dag rond 15 uur een informatief praatje over het Torres del Paine park. Wat voor weer je kunt verwachten, hoe de campings eruit zien, wat er in je rugzak zou moeten zitten (en wat niet) en waar je materiaal kunt huren.
Koop kaartjes voor de bus bij Erratic Rock of het busstation
Kaartjes voor de bus naar Torres del Paine kun je bij Erratic Rock kopen maar ook gewoon bij het busstation (een dag van tevoren). Ik reisde met buses Gomez en betaalde 15000 Chileense Peso (zo’n 20 euro) voor een retourtje.
Kaartjes voor de catamaran kun je niet van tevoren kopen
Kaartjes voor de catamaran (mocht je hike starten of eindigen bij Paine Grande) kun je niet van tevoren kopen. Deze koop je aan boord. Als je een retourtje nodig hebt kun je deze beter meteen kopen, dat scheelt 10.000 Peso. Voor een retourtje betaal je 30.000 Peso (€ 40 in 2019).
Campings hebben eindtijden
Dat betekent dat je rond een bepaalde tijd niet meer verder mag hiken. Camping Dickson heeft bijvoorbeeld een eindtijd van 17:00 uur. Dat betekent dat je na deze tijd niet meer door mag hiken naar de volgende camping (Los Perros). Ze hanteren deze tijden om te voorkomen dat je in het donker terecht komt. Om heel eerlijk te zijn, ik heb niemand het echt zien controleren.
Foodprep
Ik vond het persoonlijk lastig om voedzaam eten te vinden voor mijn hike. Hier een paar tips:
- Koop de grote basics (pasta, melkpoeder, havermout of muesli, limonade poeder etc.) bij de grote supermarkt
- Proteïne repen zijn veel beter dan al die chocolade repen. Ze verkopen deze bij de Farmacia (hier hebben ze ook van die energie gel).
- Koop geen gedroogd fruit bij de grote supermarkt maar bij een klein winkeltje waar je het zelf kunt scheppen
- Maak zelf snackbags. Koop bijvoorbeeld wat pinda’s, rozijnen, pinda’s in chocolade en gedroogd fruit en verdeel dat in zakjes.
- Winner for dinner: pasta met tonijn (kleine blikjes kun je kopen bij de grote supermarkt) en saus (poeder uit een zakje)
- Winner for dinner: rijst met kruiden (kooktijd was wel 20 minuten)
- No winner for dinner: aardappelpuree uit een zakje. Smaakte nergens naar en werd meer aardappelsoep.
Mijn foodprep voor 11 dagen hiken in Torres del Paine
Dagboek 11 daagse O-trek Torres del Paine
De dag voordat ik aan mijn hike in Torres del Paine begon was ik in Puerto Natales. Ik lag op bed en had er totaal geen zin in. Ik had net drie dagen in de bus gezeten en was depri en moe.
Ik begon met tegenzin aan de hike. Maar wat ben ik blij dat ik het gedaan heb. Ja, het was soms zwaar en klote. Maar het was ook prachtig en uitdagend. Soms zo mooi dat ik wel kon huilen. En het had een positief effect op mijn humeur.
Dag 1 – van Puerto Natales naar camping Italiano
De eerste dag is de makkelijkste dag. Ik neem om half drie ’s middags de bus van Puerto Natales naar Torres del Paine. Rond half zes komen we aan bij Pudeto. Hier neem ik de catamaran van zes uur naar Paine Grande.
Rond half zeven ’s avonds kom ik aan bij Paine Grande. Ik heb stress want officieel mag je na half zeven niet meer verder hiken vanaf Paine Grande. Maar er is niemand die me vertelt dat ik niet verder mag. Dus op naar camping Italiano!
De hike naar de camping is mooi. Ik bewonder de schoonheid van de natuur waar ik doorheen loop.
Na een hike van 2,5 uur kom ik aan bij de camping. Het is ietsjes na negenen en het schemert al een beetje. Het is een gratis CONAF camping met weinig voorzieningen. Er zijn een paar (vieze) toiletten en een hutje waar je mag koken.
Ik zet snel mijn tent op en begin daarna aan mijn eerste maaltijd: soep uit een zakje. Ik zit nog maar net of er komt een jongen naar me toe. Hij komt uit Argentinië, Buenos Aires. Ik zeg “dat is toevallig. Ik kwam net ook al een Argentijn tegen bij het opzetten van mijn tent”. “Oh is iemand me voor geweest? He jammer” zegt de jongen. Ik snap niet zo wat er jammer aan is maar ok. Dan komt opeens de andere Argentijn (die ik dus al had ontmoet) erbij staan.
Ze vinden mijn spirit brander erg interessant. Blijkbaar hebben ze nog nooit zoiets gezien. Iedereen kookt op gas. Ik ben de enige die alcohol gebruikt.
Vervolgens wordt ik uitgenodigd voor een kopje Mate. Ik bedank netjes en geef aan dat ik niet zo’n fan ben van Mate. De Argentijnen (het is een groep van drie mannen) geven niet op en nodigen me nog twee keer uit. Ik zeg weer nee.
Een van de Argentijnen vertelt dat ze helemaal uit Buenos Aires zijn komen liften. Ze hebben geen camping reserveringen en ze zijn ook helemaal niet gekleed om te gaan hiken. Ze dragen baggy jeans, een soort Timberland schoenen en leren jassen.
Ik vraag hoe ze in het park kunnen blijven zonder reserveringen. De jongen zegt dat toeristen te makkelijk zijn. “Zuid-Amerikanen zeuren gewoon net zolang door tot ze hun zin krijgen”. Yuk, als ik ergens een hekel aan heb dan zijn het doordrammers.
Het gesprek gaat verder. De Argentijn geeft aan dat ze weinig geld hebben en soms niet kunnen eten. Dan de vraag of ik helemaal alleen reis, waar ik vandaan kom. Ik weet niet waarom maar ik krijg een raar gevoel bij het gesprek. Het komt een beetje over alsof ze op zoek zijn naar een rijke vriendin ofzo. Ik kan het fout hebben maar ik besluit dat het beter is om deze figuren te ontwijken.
’s Avonds ga ik naar de wc en poets mijn tanden. Wanneer ik terug kom bij mijn tent zie ik twee van de drie Argentijnen bij mijn tent staan. Ik weet niet wat ze doen maar het lijkt erop alsof ze naar binnen proberen te kijken. Zodra ze weg zijn sneak ik snel mijn tent in.
Die nacht slaap ik niet zo goed. Er hangt een vreemde vibe op de camping. De hele nacht lopen er mensen rond met zaklampen. Op een gegeven moment lijkt het alsof er iemand vlak voor mijn tent staat. Wanneer ik zelf mijn zaklamp aandoe en de tent open rits zie ik niemand.
Dag 2 – van camping Italiano naar Mirador Britanico
De volgende dag sta ik vroeg op. Het miezert een beetje en ik pak mijn backpack supersnel in. Ik dump mijn backpack, net als de andere hikers, bij de administratie en wandel dan met een daypack naar Mirador Britanico. Het is een hike van in totaal 6 uur (3 uur heen en 3 uur terug).
De heenweg is best te doen. De route is mooi en niet al te moeilijk. Het weer is typisch Patagonisch. Regen, zon, wind. Vanalles wat.
Bij Mirador Britanico aangekomen zegt één toerist wat ik denk “is this it!?” Heel indrukwekkend is de berg niet. Gelukkig maar dat de hike er naartoe wel mooi is.
Mirador Britancio.
Van camping Italiano naar camping Frances
Terug bij camping Italiano haal ik mijn grote backpack op en loop ik naar camping Frances (zo’n 30 minuten verderop).
Mocht je van plan zijn om bij camping Italiano te verblijven, doe het niet! Boek in plaats daarvan twee nachten bij camping Frances. Ja, je moet dan wel betalen maar deze camping is honderd keer prettiger. De wc’s en douches zijn nieuw (van zes tot negen uur ’s avonds warme douches). Er is een restaurant en winkeltje waar je eten kunt kopen (pizza!). En het belangrijks te is dat er een goede sfeer hangt.
Bij camping Frances werken ze met platforms waar je je tent op moet zetten. Sommige mensen vinden dit niet prettig. Ik wel. Want het zorgt voor minder troep in je tent en meer privacy. Verder is camping Frances de enige camping waar je bij je tent/ op het platform mag koken. Bij alle andere campings mag je alleen koken in een gezamenlijke ruimte. En dat is soms erg irritant omdat iedereen rond dezelfde tijd eet en de ruimtes dan mega druk zijn.
Mijn Stanley kookenpot op Ikea ‘hobo stove’.
Dag 3 – van camping Frances naar camping Los Cuernos
De tweede nacht kamperen zit erop. Er stond veel wind maar de bomen hielden het meeste tegen. Ik wordt wakker met spierpijn. Logisch. Ik ben vier weken ziek geweest en nu ga ik 11 dagen hiken met een zware rugzak.
Gelukkig heb ik vandaag een relax dag. Ik hoef maar 2 uur te lopen naar de volgende camping: Los Cuernos.
Onderweg wordt ik ingehaald door drie mannen. Het zijn de Argentijnen! Maar ze herkennen me gelukkig niet en lopen door.
Bij Los Cuernos mag ik een kampeerplek uitzoeken. Ik wil eigenlijk op een platform staan maar de medewerker van de camping raadt dit af. Het gaat flink waaien en het is beter om tussen de bomen te kamperen op de grond. Later zie ik een stel dat probeert hun tent op te zetten op één van de platformen. Ze waaien bijna weg. Goed dat ik naar de medewerker heb geluisterd.
Voor de luxepoezen: huisjes!
Bij Los Cuernos mag ik gratis een slaapmatje lenen. Mijn dure luchtbed loopt namelijk steeds leeg.
’s Avonds ga ik de gezamenlijke keuken in om aardappelpuree te maken. Het mislukt en wordt een smakeloze aardappelsoep. Het is druk in de keuken en het wordt nóg drukker wanneer er een grote groep Aziaten binnen komt. Ik besluit mijn spullen snel af te wassen en terug te keren naar mijn tent.
Wanneer ik mijn tent open rits kom ik erachter dat ik mijn nieuw gekochte waterfles heb laten staan in de keuken. Ik loop terug om mijn fles op te halen maar zie dan dat één van de Aziaten het ding gebruikt. Wanneer ik aangeef dat het mijn waterfles is zegt de Aziaat heel droog “nee hoor. Dit is de fles van mijn vriend”. Ik sta versteld en zeg “Nou ik dacht het niet hoor. Dat is 100% zeker weten mijn fles en ik ga niet weg voordat ik ‘m terug krijg”. De vriend van de Aziaat wordt erbij gehaald en zegt schaapachtig “Uh I don’t know” waarop ik antwoord “Well, I dó know and that is MY bottle”. Daarna bieden ze hun excuses aan en krijg ik mijn fles terug. Pinche cabrones.
Dag 4 – van camping Los Cuernos naar camping Chileno
De volgende dag moet ik voor het eerst lang hiken met een zware rugzak. Het mooie uitzicht helpt een beetje maar het valt me toch zwaar. Net als ik er helemaal doorheen zit zie ik de camping in de verte. Het geeft me extra energie om door te lopen. Ik vergeet zowaar even de spierpijn in mijn schouders en rug.
Camping Chileno is mooi. Het is een druk bezochte camping want vanuit deze plek hike je naar Base Las Torres (de drie bergen die je op alle Instagram foto’s ziet). Ook hier werken ze met een platform systeem. Ik krijg platform vijf toegewezen. Het is een beetje een klote plek want ik moet elke keer helemaal omhoog lopen (zit je niet op te wachten na een lange hike). Maar aan de andere kant is het ook een mooie plek want ik zit hoog tussen de bomen met veel privacy. Ook bij deze camping kan ik een gratis slaapmatje krijgen voor onder mijn luchtbed.
Bij camping Chileno kun je niet zelf koken (want je mag geen vuur gebruiken). Ik wordt eigenlijk gedwongen om eten te kopen bij het restaurant. Stiekem vind ik dat helemaal niet erg. De eerste dag neem ik lasagne en de tweede dag een grote vegetarische pizza. Als je een backpacker budget hebt dan is eten kopen bij de campings vrij prijzig (rond de 15 euro). Maar het was het waard. Het restaurant is ook erg gezellig. Halverwege de dag zie ik hoe het eten de campings bereikt: via paard. De beesten dragen een soort hoepels met netten waartussen het eten wordt vastgeklemd.
Het enige minpunt aan camping Chileno vind ik het toiletblok. Twee toiletten voor de dames, twee voor de heren en vier douches in totaal. Veel te weinig. En ze zijn ook een beetje vies. Gelukkig is er wel warm water.
Dag 5 – van camping Chileno naar Base Las Torres
Base Las Torres erg populair. Sommige hikers beginnen al om 4 uur ’s nachts met wandelen zodat ze de zon kunnen zien opkomen. Maarja, als het bewolkt is (en die kans is groot) dan ben je dus voor niets zo vroeg uit je bed gekropen.
Ik besluit om het lekker rustig aan te doen. Rond negen uur begin ik aan mijn hike en zie ik geen zon. Poor bastards die vannochtend vroeg zijn opgestaan.
De hike naar Base Las Torres is niet makkelijk. Ik hoef gelukkig geen zware backpack mee te slepen want ik blijf twee nachten op camping Chileno.
Tip: als je gaat hiken naar Base Las Torres doe dat dan in de ochtend. ’s Middags wordt het gigantisch druk. Op de terugweg kwam ik grote groepen mensen tegen. Heel irritant want de regel is dat je mensen die om hoog komen voor laat gaan. Maar als er constant mensen aankomen dan kun je blijven wachten tot je een ons weegt natuurlijk. Dus af en toe liep ik toch gewoon door.
Base Las Torres is overigens ook zo druk door dagjes mensen. Die komen dan vanuit hotel Las Torres of hebben een tour geboekt.
Dag 6 – van camping Chileno naar camping Seron
De volgende dag begint goed met een groot ontbijt bij het restaurant van camping Chileno. De bediening is helaas wel heel slecht. Ik mag 14 euro betalen maar moet vragen om sap, yoghurt en muesli. Dat wordt geen fooi vandaag.
Daarna breek ik mijn tent af en begint de tocht naar de eerste camping van de O-trek: Seron. Ik moet eerst twee uur naar beneden lopen naar hotel Las Torres. Onderweg komen er allemaal mensen naar boven. Irritant want ik moet ze voor laten gaan. Ik kom een Amerikaanse man tegen die vraagt of het nog ver is. Ik ben eerlijk en zeg dat het nog een flink eind lopen is. De man zweet zich rot en vertelt dat hij na deze trip wordt geopereerd aan zijn knie. Ik snap niet zo goed waarom hij dan nu zo’n hike doet maar wens hem ‘good luck’.
Bij Las Torres aangekomen kijk ik mijn ogen uit. Het hotel is mega luxe. Ik ga er even naar de wc en vul mijn waterfles bij. Daarna loop ik door naar camping Seron. Ik hoop dat ik niet de enige ben. Ik heb online gelezen dat de O-trek veel rustiger is en ik wil niet in mijn eentje op een camping staan.
Onderweg kom ik een stel tegen met hun tienerzoon die ook de O-trek wandelen. Zij zijn net begonnen (vanaf hotel Las Torres) en moeten dus de hele W-trek ook nog doen (ik heb die net afgerond). Ik zal de aankomende dagen met deze mensen op de camping staan en dat vind ik een prettig idee. Ik ben niet alleen.
Ik ben verbaasd als ik bij camping Seron aankom. Het is helemaal niet rustig! Overal staan tenten. Grote groepen Amerikanen die een tour hebben geboekt, solo reizigers zoals ik, stelletjes en een groepje Zuid-Amerikanen. Ik voel me opgelucht. Ik hoef de komende dagen dus niet alleen te hiken.
Helaas valt de camping een beetje tegen. Er is een kleine ruimte om te koken en ook het restaurant gedeelte is niet heel groot. De douches zouden warm moeten zijn maar that’s a lie. Ik douche die avond dus niet en dat voelt vies. Eigenlijk zou ik niet moeten klagen want hoe luxe is het om een warme douche te hebben wanneer je gaat kamperen? Je raakt snel verwend zullen we maar zeggen.
Net als bij de andere campings vraag ik bij Seron om een extra slaapmatje. Maar daar moet ik 10.000 Peso voor betalen. Wanneer ik zeg dat het bij de andere campings gratis was halen ze hun schouders op. Hier dus niet. Ik besluit het matje dan maar te laten zitten.
Dag 7 – van camping Seron naar camping Dickson
Bij camping Seron sta ik met mijn tent op een open veld. Gelukkig is er die nacht niet heel veel wind en slaap ik best redelijk. De volgende ochtend miezert het wel een beetje en ik breek snel mijn tent af. Op naar de volgende camping!
De hike naar camping Dickson duurt zes uur en het valt me zwaar. Het landschap vind ik niet heel erg boeiend en het waait en regent. Af en toe is er een beetje zon. Ik heb enorme pijn in mijn schouders en rug en begin me af te vragen of zo lang hiken eigenlijk wel wat voor mij is. Ik denk het eigenlijk niet. Ik vind het wel leuk maar voor maximaal vier of vijf dagen. Ook voel ik me die dag een beetje alleen. Er zijn genoeg andere mensen maar iedereen blijft een beetje bij zijn/ haar groepje.
Camping Dickson valt me ook tegen. Er is een warme douche maar deze bestaat uit een donkere bezemkast met een douchebak (het is letterlijk niet groter dan een kast). Máár wanneer ik naar de wc ga (nieuw en netjes) zie ik dat ze bezig zijn met het aansluiten van twee nieuwe douches. Jammer dat ik er geen gebruik van kan maken. Naast het wc blok zit de keuken. Deze is ook nieuw en hier kun je je telefoon opladen.
Dag 8 – van camping Dickson naar camping Los Perros
De volgende dag schrik ik me rot. Ik word wakker met twee opgezwollen ogen. Dit is me al eens eerder gebeurd toen ik ging hiken in Peru. Ik vermoed dat het door de kou komt want dat is de enige overeenkomst. Tot nu toe was het niet heel koud (dit is de eerste nacht) en heb ik er ook geen last van gehad.
Ik baal ervan maar er is niets aan te doen. Ik vertrek naar de refugio voor ontbijt. Ik weet dat de volgende twee campings basic zijn en ben bang dat ik zelf te weinig heb meegenomen. Daarom koop ik bij camping Dickson ontbijt. De medewerker weet me ook nog een lunchbox aan te smeren. Totale schade: 30 euro.
Tijdens het ontbijt maak ik een praatje met zes Amerikanen uit Michigan. Na het ontbijt breek ik mijn tent af en maak ik een praatje met mijn Amerikaanse buurman. Een jongen die net als ik solo aan het reizen is door Zuid-Amerika. Hij is Park Ranger in Amerika en dus een echte hiker.
Ik hoef deze dag ‘maar’ 4,5 uur te lopen dus het zou moeten meevallen. Helaas valt het me toch zwaar. Ik moet redelijk veel omhoog klimmen en mijn schouders doen na 20 minuten lopen al zeer. Ik besluit om voor de eerste keer een pijnstiller te nemen.
Het uitzicht is erg mooi. Er is zon en de bergen en bossen waar we doorheen lopen zijn prachtig. De hike eindigt met een indrukwekkende gletsjer bij Laguna Los Perros.
Camping Los Perros valt dik tegen. Er zijn twee crappy wc’s en koude douches. Omdat ik het al mega koud heb besluit ik om de douche over te slaan. Babydoekjes it is. Ze zijn overigens wel bezig met het bouwen van nieuwe wc’s en douches. Dus als je gaat hiken in 2020 (of later) dan kun je daar misschien gebruik van maken.
De keuken is de enige warme ruimte. Ik kook pasta met tonijn. Voor deze trip switch ik even van vegetariër naar pescotariër.
Bij Los Perros vraag ik om een slaapmatje maar net als bij camping Seron vragen ze er geld voor (5000 Peso). Dan maar weer zonder. Ik koop nog wel twee zakjes m&m’s. Schade: 4000 Peso (5 euro).
Dag 9 – van camping Los Perros naar camping Paso
De volgende dag is iedereen al vroeg uit de veren. Het pad loopt via de John Gardner Pass en dat schijnt nogal een uitdaging te zijn. Geadviseerd wordt om zo vroeg mogelijk te beginnen met wandelen. In de middag wordt veel wind verwacht.
Ik vertrek pas rond half acht. De meeste mensen zijn dan al weg. Maar de meeste mensen verblijven die nacht ook niet op camping Paso, zoals ik, maar moeten nog vier uur verder lopen naar camping Grey. Tja als je geen eigen tent hebt dan is camping Paso geen optie.
De hike is inderdaad niet makkelijk. Vooral het pad dat over een berg loopt is gruwelijk. Er staat enorm veel wind en ik waai af en toe bijna om. En dat met een grote, zware rugzak. Onderweg haal ik een aantal mensen in die een camping verder moeten dan mij. Ik vraag me af hoe ze dat gaan doen als ze nu al moeite hebben.
Na vijf uur lopen (een uur korter dan aangegeven staat op de kaart) kom ik aan bij camping Paso. Het is een gratis CONAF camping en er zijn geen faciliteiten. De wc bestaat uit een hok met een gat in de grond. Er is geen douche.
De beruchte wc.
Er is wel een mooi uitkijkpunt met uitzicht op gletsjer Grey. Één van de grootste gletsjers ter wereld. Op het breedste punt is het ding 60 kilometer breed. De glacier Grey beweegt elke dag vijf meter maar dat kun je met het blote oog niet zien.
Dag 10 – van camping Paso naar camping Grey
De volgende dag sta ik om half acht op maar ik doe het rustig aan. Ik maak als ontbijt muesli met melk (water en melkpoeder). Mijn laatste ontbijtje. Ik heb nu niets meer. Al mijn eten is bijna op.
Daarna breek ik mijn tent af en vervolg ik mijn weg naar de laatste camping: Grey. Ik doe er bijna vijf uur over en het is een uitdagende wandeling. Ik trotseer drie hangbruggen en waai bijna van een berg af. Mucho viento is een understatement.
Camping Grey is een grote camping met restaurant, winkeltje en refugio. Ik wil heel graag douchen maar dat kan pas om vijf uur ’s middags. Ik besluit om mijn tent op te zetten en daarna een stukje terug te hiken naar een uitkijkpunt op de gletsjer. Het uitzicht is adembenemend. Hoe vaak ik deze gletsjer ook zie, het blijft indrukwekkend.
Terug op de camping ga ik naar het restaurant en lees ik een boek tot ik kan douchen. In de rij voor de douche ontmoet ik twee Amerikaanse meiden die een tour hebben geboekt. Eentje heeft een lunch maaltijd over en vraagt of ik deze wil hebben. Gratis eten sla ik niet af. Het is wel een beetje een experiment. Ik moet de zak met eten namelijk in een andere zak doen met een hitte element. Daarna moet er water bij en begint de zak te stomen.
Het eten wordt niet echt warm maar dat maakt niet uit. Het smaakt goed. Er zit ook nog een zakje bij met Damascus vruchten.
Ondertussen kom ik erachter dat ik mijn nieuwe waterfles ben verloren. Ik baal er enorm van want het is het zoveelste item dat ik verlies op reis. Ik moet ook afscheid nemen van mijn slippers. Zelfs ducttape kan ze niet redden.
’s Avonds slaap ik erg slecht. Er is feest want er is iemand jarig. Verder waait het enorm hard en ik ben zo slim geweest om mijn tent op te zetten onder een gigantische boom. Ik ben bang dat er een tak afbreekt en op mijn tent terecht komt.
Dag 11 – van camping Grey naar Paine Grande & Puerto Natales
De laatste dag is aangebroken! Ik sta vroeg op want ik moet de catamaran naar Pudeto halen van 11:30 uur. Deze vertrek vanaf Paine Grande en dat is nog zo’n 3,5 uur lopen vanaf camping Grey. De hike gaat moeizaam omdat ik moe ben en er geen zin meer in heb. Ook ben ik gestrest omdat ik de catamaran niet wil missen.
Uiteindelijk kom ik rond 11 uur aan bij Paine Grande. Ik koop een “hoera ik heb de O-trek overleefd” t-shirt en een cake die ik in één keer opeet. Niet heel voedzaam maar het restaurant is dicht en veel betere opties zijn er niet.
Daarna komt de catamaran aan en binnen iets meer dan een half uur bereiken we Pudeto. Daar staat de bus al te wachten. Zo’n 3,5 uur later arriveren we bij het busstation van Puerto Natales. Ik wil heel graag douchen maar ik ga eerst nog even langs het café om wat te eten. Daarna check ik in bij mijn hostel, kan ik eindelijk gaan douchen en zit de hike er officieel op!
Ik heb het gedaan, ik heb het overleefd! De O-trek in Torres del Paine. Wat een avontuur!
Wat kost hiken in Torres del Paine?
Ik heb ervoor gekozen om zelfstandig te gaan hiken in Torres del Paine omdat ik een tour te duur vond. Voor een O-trek tour betaal je al gauw iets van 2500 dollar. Daarvoor kun je een maand op reis naar een ander land!
Ik heb de trek uiteindelijk gedaan voor € 380. Nogal een verschil dacht ik zo! Ik heb geen materiaal gehuurd want dat had ik zelf allemaal al bij me. Hieronder een overzicht van waar ik mijn geld aan heb uitgegeven.
| Campings Vertice – 3 nachten | € 21 |
| Campings Fantastico Sur – 5 nachten | € 88 |
| Campings CONAF – 2 nachten | gratis |
| Toegang park | € 27 |
| Bus ticket retour | € 20 |
| Catamaran retour | € 39 |
| Boodschappen voor kamperen | € 66 |
| Lasagne & drinken Chileno camping | € 13,20 |
| Pizza & drinken Chileno camping | € 21,80 |
| Ontbijt Chileno camping | € 15,20 |
| Toblerone Los Cuernos camping | € 5,30 |
| Ontbijt Dickson camping | € 16 |
| Lunch Dickson camping | € 14 |
| Snacks Grey camping | € 6,54 |
| Cake en drinken Paine Grande | € 5,23 |
| T-shirt Paine Grande | € 13,08 |
| Sandwich & drinken café busstation | € 11,55 |