Het vrijheidsbeeld in New York City is één van de meest bekende beelden ter wereld. Het staat symbool voor vrijheid, democratie en hoop. Het was het eerste wat immigranten zagen wanneer ze in de Verenigde Staten aankwamen. Ellis Island was het immigratiecentrum en de toegangspoort tot een nieuw begin.
Geschiedenis van Ellis Island
Ellis Island dankt zijn naam aan Samuel Ellis, een kolonist uit Wales die het eiland in de 18e eeuw kocht. Voor die tijd stond het bekend onder verschillende namen zoals Oyster Island (vanwege de overvloed aan oesters in de omliggende wateren) en Gul Island (omdat er zoveel meeuwen te vinden waren).
Na de dood van Samuel Ellis veranderde Ellis Island verschillende malen van eigenaar. Zo werd het in 1808 gekocht door een zakenman genaamd Samuel Ward Stanton. In 1890 werd het eiland door de federale overheid aangekocht en in 1892 werd het immigratiecentrum geopend.
Immigratiecentrum
Tussen 1892 en 1954 verwerkte Ellis Island meer dan 12 miljoen immigranten die vanuit alle hoeken van de wereld naar de Verenigde Staten kwamen op zoek naar een nieuw begin. Bij aankomst werden immigranten onderworpen aan medische inspecties en administratieve procedures om ervoor te zorgen dat ze voldeden aan de immigratiewetten en gezondheidsnormen van die tijd.
Immigranten die werden goedgekeurd kregen toegang tot de Verenigde Staten en mochten hun reis voortzetten naar hun bestemming. Veel immigranten hadden al familieleden in de USA wonen waar ze naartoe konden. Als dat niet het geval was dan moesten ze zelf werk en huisvesting vinden.
Immigranten die bij aankomst op Ellis Island werden afgekeurd, werden meestal teruggestuurd naar hun land van herkomst. Deze afwijzing kon verschillende redenen hebben, zoals gezondheidsproblemen, zoals besmettelijke ziekten, of juridische problemen, zoals een strafblad.
Ellis Island Immigration Museum
Na de sluiting van het immigratiecentrum in 1954 raakte het eiland in verval. Tientallen jaren lag het er verlaten en verwaarloosd bij. Totdat in de jaren 60 verschillende personen en organisaties besloten dat het tijd was om Ellis Island te renoveren. Een belangrijke figuur in deze inspanningen was President Lyndon B. Johnson, die in 1965 een presidentieel bevel ondertekende om Ellis Island te behouden als een nationaal monument. Het werd toen onderdeel van het National Park Service.
In 1990 werd het Ellis Island Immigration Museum geopend voor het publiek. Het museum neemt de bezoeker mee in het proces dat immigranten moesten doorlopen wanneer ze op Ellis Island aankwamen. Een indrukwekkende reis door de geschiedenis.
De grote aankomsthal stond vroeger vol met houten banken. Helemaal vooraan zat een commissie die je naam opnoemde en waar je, je moest melden voor medische inspectie. Die inspectie werd in andere kamers gedaan. Er werd onder andere onder de oogleden gekeken met een knoop haak naar trachoom (een oog infectie).
Een overzicht van de diverse geldbiljetten die door immigranten werden meegenomen.
De 15-jarige Annie Moore was de eerste immigrant die op 1 januari 1892 aankwam in het nieuwe Ellis Island Immigratiecenter. Ze reisde met haar twee broers op het Nevada schip vanuit Ierland. Haar ouders waren al eerder naar New York vertrokken. Helaas werd Annie maar 42 jaar oud, ze overleed aan een hersenbloeding.
Immigranten die niet werden toegelaten verbleven in slaapzalen, totdat ze op een schip terug naar ‘huis’ werden gezet. Eén van de slaapzalen is gerestaureerd.
Er is ontzettend veel te zien in het museum. Diverse verhalen over immigranten families, waar ze vandaan kwamen en hoe het leven in New York ze verder verging. Ook zijn er objecten van die families te vinden in het museum.
Geschiedenis Statue of Liberty
Het vrijheidsbeeld was een geschenk van Frankrijk aan de Verenigde Staten ter ere van het 100-jarig bestaan van de Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring. En als symbool van de langdurige vriendschap tussen de twee landen. Het idee voor het beeld ontstond toen de Franse politicus Édouard René de Laboulaye een bezoek bracht aan Amerika in 1865. Laboulaye was onder de indruk van de Amerikaanse vrijheid en democratie en wilde een monument oprichten om deze idealen te eren.
De Franse beeldhouwer Frédéric Auguste Bartholdi werd ingeschakeld om het beeld te ontwerpen en te bouwen. Bartholdi was geïnspireerd door de idealen van vrijheid en democratie. Hij gebruikte Libertas, de Romeinse godin van de vrijheid, als voorbeeld.
Het vrijheidsbeeld draagt een lange jurk. Haar rechter arm houdt een fakkel omhoog. Onder haar linker arm houdt ze een tablet vast met de inscriptie “JULY IV MDCCLXXVI” (4 juli 1776), de datum van de Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring. De kroon die ze draagt heeft 7 punten die staan voor de zeven continenten en zeven zeeën.
Het Vrijheidsbeeld werd gebouwd in Frankrijk en vervolgens in 1885 in 350 stukken naar de Verenigde Staten verscheept. Het werd op Liberty Island (toen bekend als Bedloe’s Island) in de haven van New York City in elkaar gezet en op 28 oktober 1886 officieel ingehuldigd.
Hoe kom je er?
Er is maar één manier waarop je bij het vrijheidsbeeld en Ellis Island kunt komen: met de ferry.
Tickets kun je kopen via Cityexperiences. Een ferry ticket geeft toegang tot Ellis Island en het museum en Liberty Island, waar je het vrijheidsbeeld vindt.
Tickets vrijheidsbeeld
Met een standaard ticket kun je alleen om het vrijheidsbeeld heen lopen. Wil je IN het vrijheidsbeeld? Dan moet je aparte tickets kopen. Je kunt kiezen voor Pedestal of Crown tickets. Als je helemaal naar de kroon wilt (354 trappen!) dan moet je een paar maanden van tevoren al kaartjes kopen. Anders is alles uitverkocht.
Ik was te laat en eindigde met pedestal kaartjes. Je mag dan het vrijheidsbeeld in maar niet helemaal naar de top. Ik ga niet liegen, het viel een beetje tegen.
Let op: je mag geen eten of drinken meenemen in het vrijheidsbeeld. Dit kun je achterlaten bij de kluisjes die naast de ingang staan. Hier heb je wel cash geld voor nodig. Wij hadden dat niet en lieten het eten achter in een open kluis. Toen we terugkwamen lag het er gelukkig nog. Misschien omdat we zo vroeg waren en er nog niet veel andere mensen waren.
Tip: kortingskaarten
Er zijn diverse New York passen beschikbaar waarmee je veel geld kunt besparen. Een bezoek aan Ellis Island en het vrijheidsbeeld is bij alle passen inclusief. Voor een bezoek aan de pedestal of crown moet je wel apart kaartjes kopen. Je moet dus zelf even kijken of het de moeite waard is of niet.
Lees meer over de New York passen
Vertrek op tijd!
Als je in de zomer het vrijheidsbeeld wilt bezoeken dan raad ik je aan om één van de eerste ferry’s te nemen. In de zomer is het enorm druk in New York en als je niet op tijd weg gaat dan is er een kans dat je super lang in de rij moet wachten.
Ik zat op de tweede ferry en kon bij security (je moet je tas laten scannen) gewoon doorlopen. Daarna moest ik wel even wachten, maar niet heel lang. Ik ging eerst naar het vrijheidsbeeld op Liberty Island en daarna naar Ellis Island. Ook voor deze ferry hoefde ik niet lang te wachten.
Een ander rustig tijdstip is het einde van de middag. Als je alleen even snel het vrijheidsbeeld wilt zien en niet geïnteresseerd bent in Ellis Island, dan is dit een goede optie.
Hoeveel tijd heb je nodig?
Als je geïnteresseerd bent in de geschiedenis van Ellis Island en het vrijheidsbeeld wilt bezoeken dan heb je een hele dag nodig. Een uur of twee voor Liberty Island en een paar uur voor Ellis Island.
Liberty Island Museum
In dit museum leer je meer over het vrijheidsbeeld. Hoe het werd gemaakt, wie er allemaal bij betrokken waren en de verschillende restauraties.
De meeste beelden werden vroeger van marmer, steen of brons gemaakt. Maar dat was een beetje te duur voor een beeld van maar liefst 93 meter hoog. Daarom besloot men om koper te gebruiken. Er werden mallen gemaakt (zie foto hieronder) waar platen koper op werden gelegd. Deze werden vervolgens ‘gemodelleerd’ met hamers. Deze techniek noemt men in het frans repoussé.
De hamer geeft een goede indruk van de immense grootte van de teen.
Replica van de voet.
De buitenkant van het standbeeld bestaat uit koperen platen die zijn bevestigd aan een frame van ijzer en staal. Het koperen oppervlak heeft in de loop der tijd een kenmerkende groene kleur ontwikkeld als gevolg van oxidatie.
Het frame was door de ingewikkelde vorm van het beeld een uitdaging. Hoe gingen ze ervoor zorgen dat alles bleef staan? Het idee voor het metalen skelet kwam van Alexandre-Gustave Eiffel, dezelfde man die de Eiffeltoren ontwierp.
Restauratie
Het vrijheidsbeeld is gemaakt van ijzer en koper. Op een gegeven moment wordt dat zwak. Alle delen van het beeld zijn inmiddels wel een keer gerestaureerd. Waaronder de fakkel. Oorspronkelijk bestond deze, net als de rest van het beeld, uit koper en metaal. Het reflecteerde alleen licht.
In 1886 werden er twee openingen in de toorts gemaakt en lampen geïnstalleerd. In die tijd werd het vrijheidsbeeld als een soort vuurtoren gebruikt. Later, in 1892 werd er een glazen rand in de fakkel geplaatst en een glazen plaat met rood, geel en witte kleuren. Ze probeerde ook zoiets met de kroon maar dat vond de ontwerper, Bartholdi, helemaal niks. In 1916 werd de fakkel veranderd in een soort lampion, met 600 glazen panelen (zie de foto hieronder). Een mooi ontwerp maar het was slecht bestand tegen de elementen van het weer. Pas in 1986 werd de zwaar aangetaste fakkel vervangen voor een volledig metalen versie die goud werd geschilderd.
Fakkel bezoeken
Ooit mocht je als bezoeker de fakkel in. Net als de kroon en het voetstuk. Maar dat stopte toen een explosie op Black Tom Island in 1916 de arm van het vrijheidsbeeld beschadigde. Toegang tot de fakkel was vanaf dat punt onmogelijk. Waarom ze het na die periode nooit meer hebben geopend is niet duidelijk. Misschien te veel werk?
Maar Michael Jackson dan? Die stond toch in zijn videoclip voor ‘Black and White’ in de fakkel? Jawel, maar dit was een neppe Hollywood prop.
Een replica van het gezicht. Het is meer dan 2,5 meter hoog.
Een voorbeeld van het oor in gips.
Een oude promo poster.